સંબંધોના કાવાદાવા સિરિયલોમાં બતાવાય છે તેનું પ્રતિબિંબ સમાજ પર પડી રહ્યું છે કે, સિરિયલોમાં બતાવાય છે તે કાવાદાવાઓ સંબંધોને એક્ચ્યુલી ભરખી રહ્યા છે એ બૃહદ ચિંતનનો વિષય છે. સંબંધો નિભાવવામાં જીવ રેડી દઈને જીવવું એ સંસ્કૃતિ છે જે વિસરાઈ રહી છે અને કૌટુંબિક વિરાસતોને તહસનહસ કરી રહી છે. આવા કિસ્સાઓમાં જો ઘરના વડિલો જ સામેલ હોય તો શું કહેશો… સમાજને લાલબત્તીરૂપ એક ધ્રુજારીપૂર્ણ કિસ્સો શહેરના પોશ વિસ્તારમાંથી બહાર આવ્યો જેણે સમાજ અને સિસ્ટમ સહિત અનેક રૂંવાટા ઊભા કરી દેતા સવાલોથી લોકોના જનમાનસને હચમચાવી દીધા છે. આ કિસ્સામાં એક બાજુ એ બહાર આવી કે એક વહુએ ઘરની તકરારમાં એવું તો ઉધમ મચાવ્યું કે લાતો મારીને સસરાની પાંસળીઓ તોડી નાખી. માનવામાં ન આવે એવી વાત જ્યારે છાપે ચડી તો અરેરાટી વ્યાપી ગઈ. તમને પણ જો આ આધુનિક વહુ પર એવો જ ગુસ્સો આવતો હોય તો થોભી જજો. મહિલા પોલીસ સ્ટેશન થકી જે હકીકતો ગુજરાત બ્રેકિંગ સમક્ષ બહાર આવી એ તેના કરતાં પણ વધારે ધૃણાસ્પદ અને અમાનવીય છે. આવા કાવાદાવા કદાચ તમે કોઈ મસાલા સિરિયલ્સના ભાગરૂપે પણ નહીં કલ્પ્યા હશે. જાણો સમગ્ર વાતના વરવા પાસાઓ ખૂદ પોતાની એક ઢીંગલી જેવી પુત્રી માટે તડપી રહેલી લજ્જા શાહના શબ્દોમાં-
અતિસામાન્ય કામકાજ હોવા છતાંય 2008માં સમાજના બંધનોમાં બંધાયેલા મારા અને કેયુર વચ્ચે એમ તો શરૂઆતમાં બધું સામાન્ય હતું. મારા પરિવારે જ્યારે આ સંબંધ ગોઠવ્યા ત્યારે એમ હતું કે એ એક સંપન્ન અને પ્રતિષ્ઠિત લોકોથી ઘેરાયેલો યુવક છે એટલે એમાં કોઈરીતે જોવાનું નહીં જ હશે. વિશ્વાસમાં રહ્યા અમે. ઘરસંસાર શરૂ થયો અને નાની-મોટી રકઝકને પાર્ટ ઓફ લાઈફ માનીને એડજસ્ટ કરવા પણ માંડ્યું કે સમય જતાં બધું સમુસુથરું થઈ જશે. લગ્નજીવનના તડકા-છાંયડા જોતાં જોતાં અને ભવિષ્યના સપના સજાવતાં 4 વર્ષ નીકળી ગયા. ખ્યાલ ન આવ્યો. 2012ના ઓગસ્ટ મહિનામાં સંતાનના ઓરતાં પુરા થવાની ખુશીઓ સાથે હતી અને મેં દિકરીને જન્મ આપ્યો. બસ એ દિવસ જાણે મેં કોઈ મોટો ગુનો કર્યો હોય એ રીતે જીવન ઝડપભેર બદલાવા લાગ્યું. મેં ક્યારેય સપનામાં પણ વિચાર્યું ન હતું કે જીવનમાં આવા કડવા ઘુંટ પણ પીવા દિવસો આવી શકે છે અને બધું હાથમાંથી સરકવા માંડ્યું હતું. એ પતિ પણ જેના ભરાસો મેં ઘણું બધું વેઠ્યું એ પણ બદલાવા લાગ્યા.
શરૂઆત થઈ સસરા મહેશચંદ્ર શાહ અને સાસુ કાશ્મીરાબેનથી. નાની-નાની બાબતોમાં કચકચથી શરૂ થયેલી વાતો ઝડપભેર માનસિક અસહ્ય ત્રાસમાં પરિણમવા લાગી એ પણ પુરતું ન હોય તેમ હાથ સુધ્ધાં ઊપડવા લાગ્યો. એ મારા માટે આઘાતરૂપ હતું પરંતુ સંસાર ટકાવવા એ વાતો મેં પિયર સુધી પહોંચવા પણ ન દીધી. એમને મારે મારા સંજોગોથી દુઃખી કરવા ન હતા. પતિ પણ સાસુ-સસરાને સાથ આપીને હવે ત્રાસ ગુજારવામાં હદ વટાવવા માંડતા દારૂ પીને ઝઘડો કરવા લાગ્યો. કારણો તો એવા કોઈ હતા જ નહીં કે લજ્જાએ આ બધા દિવસો જોવા પડે. લજ્જા કહે છે, હવે મારી પાસે કોઈ બીજો રસ્તો બચતો ન હતો. હું પિયર આવી ગઈ હતી. એ સમય હતો કોરોનાકાળના લોકડાઉન વખતનો. નવ મહિના સુધી પિયર રહી પરંતુ કોઈને જાણે મારી પરવા ન હતી. છેવટે વડીલોએ દિકરીના ભવિષ્યનો વાસ્તો આપી સમાધાન કરાવ્યું અને હું ફરી પતિઘરે પરત ફરી. મને હજીયે આશા હતી કે, કંઈક તો બદલાયું હશે પરંતુ બધું ઠગારૂં નીકળ્યું. અરમાનો પર ફરી એકવખત પાણી ફરી વળ્યા. દિકરીને જન્મ આપવાની સજા એ લોકો તરફથી મને મળી રહી હતી. ટીવી પર બેટી બચાવો બેટી પઢાઓ કે કન્યા માટેના સરકારી જાહેરખબરોના ટુકડાંઓ જોતી તો હૈયું ભરાઈ જતું કે મારા માટે એ સમાજની કલ્પના હજી જોજન દૂર છે. મુંગા મોંએ સહન કરતાં કરતાં જેમતેમ દિવસો પસાર થઈ રહ્યા હતા ત્યારે અચાનક તા. 14 એપ્રિલ 2023ની રાતે… ડુમો ભરેલી હાલતમાં લજ્જા એ બોલી શકે તેવી હાલતમાં ન હતી. તેણે પોતાને માંડ સ્વસ્થ કરી એ દિવસની વાત ફરી શરૂ કરી.
14 એપ્રિલે રાત્રે સાડા દસેક વાગ્યાના અરસામાં મારા પતિ દારૂના ચિક્કાર નશામાં મારી પાસે આવ્યા અને કહ્યું આપણી જીંદગી આમ નીકળવાની નથી. આપણે બંને સ્વેચ્છાએ છૂટાછેડા લઈ એકબીજાને સુખી કરી દઈએ. મારા પગ તળેથી જમીન ખસકતી લાગી પરંતું દિકરીની સામે જોયું તો હિમ્મત આવી અને મેં કહ્યું મારે છૂટાછેડા નથી આપવા. હું સાથે જીવી જ રહી છું ને… ઘરમાં ધમાલ મચી ગઈ અને પતિની સાથે સાસુ-સસરા જોડાયા અને મારઝુડ-ધાકધમકીનો દોઝખ મારા પર ફરી વળ્યો. માંડ રાત વિતી અને 15ની સવાર થઈ. પતિએ ફરી ધમાલ મચાવી અને મારા હાથમાંથી મોબાઈલ આંચકી લીધો. પતિ અને સાસુ-સસરા ત્રણેય મારા પર તુટી પડ્યા અને ગાળાગાળી તેમજ ધાકધમકી સાથે મને ઢોરની જેમ માર માર્યો. હું જેમતેમ ઘરની બહાર આવી અને લોકો પાસે મેં મદદ મેળવી. સદનસીબે અમારી બિલ્ડીંગના આઠમા માળે મારો ભાઈ હાર્દીક ત્યાં પહોંચ્યો અને 108ની મદદથી સિવિલ હોસ્પિટલમાં મને સારવાર માટે લઈ જવાઈ. સિવિલ હોસ્પિટલમાં એમએલસી દાખલ થયા બાદ અમે મહિલા પોલીસ સ્ટેશન પહોંચ્યા અને પતિ તેમજ સાસુ સસરા સામે કેસ દાખલ થયો. તેઓ આગોતરા જામીન મેળવી આઝાદ થઈ ગયા અને હવે હાથમાં કોઈ વાત ન રહેતાં શરૂ થયાં કાવાદાવાઓ. મને હજીયે મનમાં હતું કે કેસમાં પાકા પાયે સમાધાન થાય અને હું મારી દિકરી સાથે શાંતિથી જીવન વ્યતિત કરું. પરંતુ ફરી મારી આશાઓ પર એ લોકોએ પાણી ફેરવી દીધું.
તેમણે ઉમરા પોલીસ મથકમાં જઈને મારા પર જ કેસ નોંધાવ્યો કે મેં તેમના પર હુમલો કર્યો છે અને તેમાં સસરાને લાત મારી પાંસળી તોડી નાખતાં ઈજા કરી. સાહેબ તમને એવું લાગે છે કે આવું પણ કરી શકું ચોધાર આસુએ માતાની વાત પોલીસને સમજાઈ પણ હોય તો તેમણે તેમની કાર્યવાહી ધોરણસર કરવાની હોય છે. તેમાં ઉમરા પોલીસે એ પણ ન જોયું કે આ યુવતી તો ખુદ માર ખાધેલી દયનીય હાલતમાં ઊભી છે અને મહિલા પોલીસ મથકમાં તેની સામે કેસ નોંધાવ્યો છે. આ કિસ્સામાં સૌથી ચોંકાવનારી વાત પર પ્રકાશ પાડતાં લજ્જાના વકીલે એક વિડીયો બતાવ્યો જે તમામ બાબતો કઈ હદે નાટ્યાત્મક કાવાદાવા છે એ વાત સમજવા પુરતો હતો. માર ખાધા બાદ લજ્જા તેના સાસરે પહોંચી અને તેણે પોતાની રોજીંદી જરૂરિયાતની વસ્તુઓ લેવા આવી હોવાનું કહ્યું તો સાસુ-સસરાએ દરવાજો પણ ન ખોલ્યો અને દિકરીને મળવા ન દેતાં ધુત્કારવા માડીને એ જ તકરારો રિપીટ કરવા લાગી. તમને એમ થતું હશે ને કે એમાં ચોંકાવનારી વાત શું છે તો જાણી લો કે, એ સમયે લજ્જાના સસરા સ્વસ્થપણે ફ્રેક્ચર વગર ઊભા રહીને તેમની અસ્સલ અદામાં જ જવાબો આપતાં વીડિયોમાં રેકોર્ડ થયા છે.
હવે જોવાનું એ રહે છે કે, ઉમરા પોલીસ અને મહિલા પોલીસ મથક આ તથ્યોના આધારે એક માસુમ દિકરીને ન્યાય અપાવવા કેવી રીતે આગળ વધે છે. પોલીસની ભૂમિકા ડોમેસ્ટિક વાયલન્સના આ કેસમાં સબળ બનીને બહાર આવે તો ઘર તો હવે કદાચ તૂટતું નહીં બચશે પરંતુ એક વહુ પર લાગેલું લાંછન હટાવવામાં અને એક પુત્રીને તેની માતા સાથે સુખરૂપ જીવવા જરૂર મદદરૂપ થઈ શકે છે.